Si on chantait en gascon

Se canto

Gaston III de Foix-Béarn dit Gaston Fébus, né le 30 avril 1331 à Orthez ou à Foix et mort le 1er août 1391 à L'Hôpital-d'Orion, comte de Foix, vicomte de Béarn, est un seigneur féodal de la Gascogne et du Languedoc, de même qu'un écrivain de langue française auquel on doit un célèbre Livre de chasse en français, traité de vénerie conservé dans un manuscrit richement illustré. Il est aussi auteur de poésies en dialecte provençal (gascon). Grand amateur de musique et compositeur d'œuvres musicales, il a composé un recueil de chansons, le chansonnier provençal dit de Saragosse, conservant 18 pièces écrites en langue d'oc.

Al foun de la prado
Ay un auselou
Touto la ney canto
Canto sa cansou.

Refran
Se canto que canto,
Canto pas per you,
Canto per ma mio
Qu'es alen de you.

Aqeros mountanos
Que tan hautes soun,
M'empechou de beyre
Mas amours oun soun.

Bassabous, mountagnos,
Planos aoussasbous
Per que posqui beyre
Mas amour oun soun.

Aqeros mountagnos
Tan s'anacheran,
Et mas amourettos
Se rapproucharan.

Cette chanson, devenue un véritable hymne provençal, existe dans de nombreux dialectes provençaux.

revue roma blanc 120 Cette page a été rédigée pour ROMA·NET par Annick Englebert.
ULB multigram Label